İlk çekiliş kitabım:  Gün Yayıncılık / Marie F. Mongan  / 'HypnoBirthing' Mongan Yöntemi

Kitap size daha kolay, daha rahat bir doğum yapabileceğinizden bahsetiyor. Gerçekten bu doğru mu diye sorarsanız size evet diyebilirim. Doğum yapmaktan çok korkan biri olarak ilk hamileliğimde bu kitabı almıştım. Bu yöntemin öğretildiği bir kurs da vardı fakat oturduğum yere ters olduğundan gidememiştim. Fakat bu kitap doğum esnasında bana çok yardımcı olmuştu. Sancıların en başından doğum anı ve sonuna kadar bir şekilde kendimi bulunduğum yerlerden ve insanlardan soyutlayabilmiştim. Doğum anını ise hiç hatırlamıyorum bile :) Hiç bir ilaç, uyuşturucu yardımı olmadan normal doğum yaptım. Açıkçası hala bu duruma inanamıyorum. Ölesiye korkuyordum çünkü! Siz de normal doğum istiyor ama korkuyorsanız bu kitaba şans verebilirsiniz. Kim bilir belkide benim gibi cesaretlenirsiniz :)

Bu kitaba sahip olmak istiyorsanız yapmanız gerekenler şunlar.

Çekiliş Şartları

Bu seneki Paskalya bayramına biraz hazırlıksız yakalansaksa güzel ve kızlar için eğlenceli bir gün geçirmiş olduk. Havanın soğuk ve yağmurlu olması ise evde bir kaç etkinliği arka arka yapmamız için bahanemiz olmuştu.

Hastalık yine bizi vurdu tabi :) 23 derece sıcaklardan 7 dereceye inen hava yüzünden olsa gerek ailece kırıldık. Kenan ile ben bir şekilde ilaçlarla ayakta duruyoruz. Belinda'nın burun tıkanıklığından  dolayı nefes alamaması ve geniz eti probleminin artması, Devin'nin de burun tıkanıklığı ve son azı dişlerinin çıkarmasından dolayı yaşadığı huzursuzlukta  bonusumuzdu. Yine de tüm aile öyle ya da böyle sürüne sürüne de olsa ayaktayız :)

Kenan kızları odada oyalarken ben bir yandan yumurtaları pişiriyor diğer yandan da çikolataları saklıyordum. Hazır olduğumda odalarının kapılarını açıp 'hazır mısınız?' diye sorduğumda her ikisi de heyecandan dans etmeye başladılar. O kadar tatlılardı ki! Ellerinde tavşan çantaları odanın içinde dönüp durup, kahkahalar atıyorlardı. Salonda saklı olan çikolataları bulcaksınız diye anlatmaya çalışıyorduk ki Belinda salona fırlayıp çikolataları bulmaya ve çantasına atmaya başladı. O kadar hızlı bir şekilde topluyor ve çantasına atıyordu ki şaşırdım. Ben olayı anlatacağız acaba anlayacaklar mı diye düşünürken Belinda neredeyse tüm sakladığım çikolataları bulmuştu bile! Ha ha ha! Devin ise bir çikolata buldu ve onu da açıp yemeğe başladı. Her ne kadar Devin başka da var hadi bulmalısın desekte Devin hiç oralı olmayıp afiyetle çikolatasını yemeye devam etti. 

Odadaki tüm çikolataları topladılar herhalde diye düşürken bir tane masanın altında kaldığını gördüğümde ise günün en komik anını yaşamış olduk. Belinda ve Devin'e son bir çikolata kaldı dedik ve bulamadıklarında (gerçi Devin oralı değildi ve çikolatasını yemeğe devam ediyordu ) parmağımızla çikolatayı gösterdik. Hala çikolatayı görmediler ve bizde parmağımızı çikolatanın dibine kadar götürüp bakın burda! dedik. Niyeyse bir türlü görmüyorlardı. Kenan'la  nasıl olabilir nasıl göremezler edasıyla birbirimize baktık ve yeniden gösterdik. Devin nihayet fark etmişti ve artık o da parmağıyla burda diye Belinda'ya gösteriyordu fakat çikolatayı almıyordu. Belinda o an gördü ve hemen çikolatayı kaptığı gibi çantasına attı. 

Çikolata toplama ve yemenin ardından (tabiki hepsini yemelerine izin vermedik) yumurta boyamak için masaya geçtik. Gıda boyası almayı unuttuğumdan resim boyası kullandırmak zorunda kaldım. Bu yüzden de yumurtaları yiyemediler :(  Yumurta boyama bir yerden sonra  resim yapmaya dönüştü.  Masa örtüsü, elleri kısaca heryer (saçları bile ) boya oldu. İki minik çocuğu idare edebilmek gerçekten zor. O kadar hızlılar ki! Onların hızına yetişemediğim gibi bir yerden sonra yokuş yukarı koşmuşum gibi yoruluyor,  nefes nefese kalıyorum. İstekleri hiç bitmiyor ki. Titiz ve temiz Devin sürekli ellerini silmem için beni yanına çağırıyor, yaratıcılığa doymayan Belinda  ise benden daha çok malzeme istiyor. Ardından Devin'de istiyor tabi :) 

Yumurta boyama, resim yapma etkinliğimiz sona erdiğinde Devin öğle uykusu için odasına gitti. Kenan da uyudu ve bizde Belinda ile baş başa kaldık.  Napsak acaba diye düşünürken patlamış mısır patlatıp film izlemek aklıma geldi. Belinda zaten bu fikre bayıldı. Baba-kız içeride uyurken bizde anne-kız patlamış mısır yiyip Troll'ü izledik. Filmin sonuna doğru Devin uykusundan uyandı. Öğle yemeklerinin ardından ne zamandır aklımda olan ve 1 ay önce internetten gördüğüm çoraptan tavşan yapmanın iyi bir fikir olduğunu düşündüm.  Neyseki nasıl yapılacağı aklımdaydı ve tüm malzemelere de sahiptik. 

Tavşan yapımı için malzemeler

İp

Pirinç

Çorap

Makas

Kurdele

Kalem

Çorabın içini pirinçle doldurun ve üst kısımda tavşanın kulaklarının uzunluğu kadar boşluk bırakıp bir iple sıkıca bağlayın.

Bir makas yardımıyla üst kısmı tavşanın kulakları gibi (ortasını üçgen şeklinde ) kesin. 

Çorabın orta kısmının biraz üstünden bir iple bağlayın. Bu kısım tavşanın yüzü olacak. 

Kalemle yüzünü çizdikten sonra boyun kısmına seçmiş olduğunuz kurdeleyi bağlayın. 

Çorabın arka kısmına ise küçük bir top oluşturacak şekilde bir parça alıp bir ip yardımıyla bağlayın. Bu tavşanın kuyruğu olacak. 

Çocuğunuz istediği gibi boyayabilir, yaratıcılığını kullanabilir :) İşte çorap tavşanlar. Bizim kızlar tavşanları baya sevdiler.  Çok ama çok tatlılar değil mi?  :)