İnanamıyorum! Bugün ilk anneler günümdü! Garip ama muhteşem bir duygu! Hala inanamıyorum. Sanırım Belinda büyüyüp kocaman bir kız olduğunda da inanamamaya devam edeceğim.

Dolu dolu, muhteşem bir gün geçirdim. Sabah beni çiçeklerle karşılayan Kenan ve Belinda eşliğinde uyandım! Aslında uyanmıştım ama Kenan bana 'yatağa yat uyuyormuş gibi yap biz geliyoruz' deyince bende geri yattım. İnanılmaz tatlı iki kart iliştirilmiş, muhteşem güllerimi aldım. Şaşırdım beklemiyordum. İkinci şaşkınlığım ilk kalktığımdaydı. Son zamanlarda güne Belinda'nın ağlamalarıyla kalkardım. Bugün hiç sesini duymadım. Yataktan aniden fırladım bu çocuk niye ağlamadı diye. Saate baktım saat 11 e geliyor! Odadan çıktığımda Belinda mutlu mesut oyun oynuyor, Kenan da ona yemeğini hazırlıyor. Dedim ne oluyor böyle. Anneler gününe özel Belinda'ya birşeyler mi oldu! Meğersem patlamayan diğer dişi de patlamış, böylece sıkıntı dolu, ağlamaklı, huzursuz günler geride kalmıştı! ( en azından ben öyle umuyorum) Bu habere nasıl mutlu oldum bilemezsiniz.

Belinda'nın durumundan dolayı annemle bir plan yapmayı bir türlü beceremedik. Başlarda geçen seneki anneler gününde, ben Belinda'ya hamileyken gittiğimiz, o muhteşem göl kıyısına gitmek istemiştim. Belinda karnımdayken ve Belinda kucağımdayken iki fotoğaf olsun istedim elimde. Fakat hava şartları ve diş sürecimiz yüzünden vazgeçmiştik. Onu mu yapsak bunu mu yapsak derken, herşeyi oluruna bırakmayı tercih ettik.