Belinda geçtiğimiz aydan bu yana inanılmaz değişimler gösterdi. Hala emeklemiyor fakat dizlerinin üzerinde durmaya çalışıyor. Reflusu yüzünden hep karın üstü durmaktan nefret etmiştir. Tamamen ayakta durabiliyor, tabi bize tutunarak. Konuşmaya daha minicikken meraklı olan Belinda, şu an anne, baba, mama, ada, dede, dada, bebek ve anneanne diyebiliyor. Bebek ve anneanneyi birer kez duyduk. Bu bizi şaşırtsada ve bilinçli bir şekilde söylemese bile (belki bilinçli bilmiyorum) o kelimeleri telafuz ettiğini biliyorum. Ona ninni mırıldandığımda, ya da oyuncaklarının seslerini ya da değişik gelen herhangi bir sesi tekrar edebiliyor. Kitapları çok seviyor. Sayfalarını çevirerek resimleri dikkatli bir şekilde inceleyip, dokunuyor. Bu yüzden fırsat buldukça ona kitap alıyorum. Sesli kitap, banyo kitabı, dokun hisset kitabı, hikaye kitabı ve kumaş kitabı gibi. Belinda kendi kendine uyuyabiliyor. Gerçi bunu 3 aylıktan beri yapabiliyor. Uykuya dalmak için emzik kullanıyor ve sakinleşmesi gereken bir durum olmadıkça emziği yatağından dışarı çıkmıyor. Sesi inanılmaz gür. Doğduğu günden beri herkesin dediği bir şey aslında. Kulağınızı tırmalayack cinsten. Bağırdığında ya da ağladığında eliniz ayağınıza dolaşıyor resmen. Fotoğraf makinalarına inanılmaz ilgisi var ve seviyor. Gördüğü anda kocaman bir gülücük atıyor ve sonrasında onu tutamıyorum. Elimden almak için atlayıp duruyor. Belinda inanılmaz hareketli bir çocuk. Bir saniye yerinde durmuyor. Açıkcası yürümeye başladığında ne yapıcağım bilmiyorum. Şimdiden kara kara düşünür oldum. Kolları ayakları sürekli hareket halinde ve bu çok uzun zamandır böyle. Ayakları hele hiç durmuyor, bir saniye bile! Belinda elle yenilebilecek yemekleri (finger food) yiyebiliyor. Bende bazı meyve ve sebzeleri kesip eline veriyorum 7. ayının ortalarından beri. Boğazına takılır mı diye sürekli takipteyim fakat damağıyla ezdiğini ve fazla olanı geri çıkardığını farkettiğimde çok şaşırdım. Bu yüzden 9. ayda tavsiye edilen şeyi biz biraz erken başlamış olduk. Belinda diş çıkarma sürecinden beri kucak hastası oldu. Hep kucak istiyor ya da hep dibinde oturmamızı istiyor. Önceden kendi kendine daha fazla vakit geçirirken bu şimdilerde daha kısaldı. Sanırım ayrılık kaygısı ve mesafe algısının başlamasıyla alakalı. Geçecek diye umut ediiyorum. Biberonunu ya da kaşığıı kendi kullanmak istiyor. Eğer izin vermezsek protesto ediyor ve yemeğini yemiyor. İzin veriyorum elbet hatta ben ondan daha istekliyim kendi kendine bir şeyleri becerebilmesi açısından. Kaşığını ya da biberonundan kendş yemek yediğinde ise gözlerindeki parlamaya hastayım resmen! Hala deliksiz uyumuyor. Sürekli huzursuz, sürekli kıpır kıpır. Dışarıda ise 30dk dan fazla asla ve asla uyumuyor! Bu yüzden onun uyku saatlerinde evde kalmayı tercih ediyorum. 

Ağlamadan önce söylenmeye başlıyor ve o an anlıyorum ki biraz sonra ağlamaya başlayacak ki hep böyle oluyor. Belinda yaklaşık iki aydır bizi öpüyor. İlk başta acaba dediğim şeyin gerçekten de bir öpücük olduğunu kesinleştirdik. İlk beni öpüyordu. Özellikle sabah ilk karşılaşmamızda  bana kocaman bir sarılma ve kocaman bir öpücük veriyor, yanağımda bir ıslaklık bırakıyordu. Gerçi bu hala böyle! Sonra babasına, babama ve anneme öpücük kondurdu. Televizyon manyağı! Daha 1.5 aylık bile değildi televizyon seyrettiğinde. O zamanlar tam olarak ne görüyordu bilmiyorum ama önüne biri geçtiğinde hemen kafasını eğip televizyonu kenarlardan görmeye çalışıyordu. Göz doktoru gülüp olmaz öyle bir şey dediyse de , evet oluyordu hatta şu an aynı şekilde, hiç değişmedi! Duck Tv'deki Build Landscape'teki bebeğe bayılıyor. Onu her gördüğünde gülüp, utanıp, sevinç içerisinde ayaklarını sallıyor. Kafasını sağa sola sallamaya başladı. Genellikle bunu çok mutlu oladuğu zaman yapıyor. Örümceğinde dönüp dönüp duruyor. Belki örümcekte nasıl döndüğünü anlayamamış olabilirsiniz o yüzden hemen söyleyeyim bizdeki Bright Starts'ın around we go örümceği var.  Koşuyor, koşuyor, dönüyor, dönüyor ve inanılmaz mutlu oluyor. Arada bir durup pianosuyla oynayıp hatta bir müzik açıp yeniden dönüyor. Duştan çok korkuyor. Gerçi 4 ya da 5 aylıktı ki sağ olsun babası duşu sonuna kadar açıp altına sokunca Belinda'yı inanılmaz korkmuştu. Geçenlerde kovayı doldurcam diye yanında yine açmış ve onu zor sakinleştirdim. My first app'ın First Sounds uygulamasındaki hayvanların sesinden çok korkuyor. Niye bilmiyorum ama baya korkup ağladı ama Fisher Price'ın tüm uygulamalarına bayılıyor. Özellikle maymuna çok güldü bugün. İstemediği bir şeyi ona yaptırmak hep imkansızdı artık daha da imkansızlaştı. Yemek, uyku gibi temel ihtiyaçlarına da zaman ve miktar olarak kendi karar veriyor. Ben de onun değişen isteklerine uygun yeni bir rutin hazırlıyorum. Mesela son bir haftadır uyku saatleri bir saat ileri kaydı ama ne yazık ki aynı şeyi yemek saatleri için yapamadı. Uykusundan yemek saati için kalkmaya başladı ve ben bu sıralar bunun üzerinde uğraşıyorum. Kızım saat gibi olmuş. Belinda inanılmaz sinirli bir kız. İleride değişir mi bilmem ama siniri tuttu mu of. Kendini parçalıyor. Bas bas bağırıyor. Saniyesi saniyesine uymuyor. Ağlarken gülüyor, gülerken ağlıyor aslında her ikisini aynı anda yapıyor. O yüzden bazen ağlıyor mu gülüyor mu anlamıyorum. Belinda inanılmaz gdıklanıyor hatta sırtından da! Ayaklarından başlayarak geliyor geliyor diyerek oyuncağını yukarı doğru ilerlettiğimde gülmekten deliriyor. Banyo yapmak hala en sevdiği şeylerden. Artık bir sürü banyo oyuncağı da var. Sıkıldığında herşeyde yaptığı gibi hemen bize dönüp kucak istiyor. Elini ağzını çeşmede yıkamaya başladım çünkü ıslak medillerle halledilecek gibi değildi. Ne zaman çeşmede onu temizlesem gülüyor ve çok hoşlanıyor. Havlusuyla ellerini ve ağzını kuruluyoruz ona da gülüyor. Belinda daha mini minnacıkken bile hapşırdığında hep gülüyordu ve hala her hapşırdığında gülüyor. En başından beri o ne zaman hapşırsa ben hep güldüm  sanırım o da ondan  gülüyor. 7. ayının başından sonlarına kadar süren bir diş çıkarma süreci oldu. Biz ne zaman gaz, reflu ve kolik üçlümüzden çok çektiğimizi anlatsak, bize hastanedeki hemşireler ve anneler diş asıl diş çok kötü. Of of şöyle oluyor, böyle oluyor dendi. Açıkçası çok endişelenmiştik ta o zamanlar. Bizim felaket günlerimizden daha kötü diş çıkarma süreci olursa ne yapacağız diye. Şunu söyleyebilirim ki diş çıkarma sürecimiz o felaket günlerimizin yanından bile geçemedi. Sanırım Belinda acıya dayanıklı bir çocuk oldu. Mızmızlandı, hep kucağımızda durmak istedi bazı geceler (tam yırtılma anlarında) bir kez uyandı ya uykuya geri döndü ya da besleyince uykuya geri döndü ( sanırım gün içerisinde fazla yemek yemediğinden gece acıkıyordu) Kısacası korkulan olmadı. Dişlerini fırçalamaya başladık ve dişlerinin fırçalanmasından çok hoşlanıyor! Topla oyun oynayabiliyor. Bunu da tesadüfen fark ettim bir gün. Topu bana atıyor ve ben ona topu atıyorum ve bunu sürekli tekrarlıyoruz. Hala az yemek yiyor. İstediği şeye uzanamaz ya da vermezsek ya da elinden düşürüp alamazsa çok fena çığlık atıyor. Burun aspiratörüyle burnunu temizlememizden çok keyif alıyor. Neden bilmiyorum ama Belinda'ya çok komik geliyor, gülüyor. Gözünü temizlememizden ve damla damlatmamızdan hala nefret ediyor. Gülmeleri ve bakışları çok cilveli. Sinirli olsanız bile bakıp size güldüğünde içiniz sıcacık oluyor.  Hala hayır ne demek bilmiyor çünkü ona hiç hayır demedim. Genelde hep izin verdim ya da izin vermediğim bir şeyse onu başka bir şeye yönlendirdim.  

Karakterinin iyice meydana çıktığı bu günlerde karşımda artık bir bebek değil, bir birey görmeye başladım. Gün geçtikçe tatlı, güzel bir kız oluyor ve bende her gün ona daha çok bağlanıyorum. Onsuz bir saat geçirdiğimde bir şeyleri kaçırıyormuşum gibi hissediyorum ve genelde hep bir aradayız zaten. Uyuduğunda bile onu özleyen bir anneyim ve onu çok seviyorum...