Belinda doğduğundan beri doktor doktor geziyoruz ve hala bizi tatmin edenini, bizi iyileştireni bulamadık. Bu yüzden anne baba olarak kızımızın daha fazla acı çekmesine seyirci kalmak istemedik ve olaya müdahale ettik. Bunlardan biri mamaydı. Hiç bir doktorun nedense bahsetmediği mamayı kendi imkanlarımla gidip almıştım ve mama sonrası kızım gözle görülür şekilde iyileşmişti. Ancak reflu yakamızı bırakmadı. En son gittiğimiz doktor (Fügen Çullu Çokuğraş) çok besliyorsun çocuğu az besle 600 ml den fazla verme diyerek sepetlemişti bizi. Sepetlemeyi öylesine yazmadım, gerçekten sepetledi. O doktoru neden övmüşler  bilmiyorum.  Ne bir ilgi alaka gördük ne de bir çare bulduk kendisinden. Mamaya geçtim ben dediğimde sadece ' Ah gördünüz mü demiştim ben inek sütü alerjisi diye' demekle yetindi. E o zaman ne demeye mamayı vermedin bize hatta bahsini bile etmedin. Neden beş hafta oyaladın bizi. Neden kilo kaybetmiş kızıma mamayla birlikte beş hafta içerisinde 1.250 kg aldı diye çok gördün. Zaten 400 gr ma yakın kaybetmişti bu çocuk! Bide ben mamayla verdiği kiloyu geri aldı olması gereken kiloya geldi dediğimde alması gerektiği mi fazlası görcez şimdi demişti. Of bunları yazaken bile çok sinir oluyorum çok.

Herşeye rağmen günde 600 ml beslemeye başladım çocuğu. Ne oldu beğenirsiniz. Çocuğun bezleri neredeyse kuru çıkmaya başladı. Ben acaba su da mı vermem lazım, susuz mu kaldı bu çocuk diye düşünürken, üstüne reflusunda herhangi bir rahatlama gözlemlemediğimden, bir de kendi çocuk doktorumuzdan da memnun olmayışımdan dolayı bir çocuk doktoru daha bulup dün götürdüm hastaneye bizim kızı. Gazı, koliği, sancısı için ne kadar inat ettiysem şimdide reflusu için aynı şeyi yapacaktım. O reflu gidene kadar ne gerekiyorsa yapacaktım.

Hastaneye vardığımızda sanki uzay üstüne gitmişizde haberimiz yokmuş hissine kapıldım. Çalışanların kıyafetleri bile Star Trek kıvamındaydı resmen. Çocuk bölümü şahane dekor edilmiş. Ne yalan söyliyeyim acayip sevdim. Hatta şu ana kadar gezdiğimiz tüm hastanelerden çok daha güzeldi. Şekil şahaneydi ama en önemli şey tabiki de doktordu. Bekleme salonunda beklerken bir ara eşimle kendimizi kaptırdık, çocuğu arabasında bırakıp oyuncaklarla takılmaya başladık. Tepemizde yanar döner ışıklar, çarpışan araba gibi arabalara biden tangur tungur ses çıkaran çocuklar, tv de oynayan çizgi filmler...Hastanden çok kreş havasındaydı zaten. Neyse. Aynı zamanda bizim kızı göz doktoruna da götürecektik. Göz doktoru boşta diye ilk ona uğradık. Bizim kız muayene sırasında mızmızlanmaya başladı. O an anladım uykusu geldi. Zaten bir kaç dakika içerisinde tak kafa gitti uykuya geçti. Hayda dedik. Çocuk doktoruna gireceğimiz zaman uyuyakalmıştı yine bizim kız. Bu sefer dedim eşime gerekirse iptal ederiz ama hayatta uyandırmam çocuğu. Zaten aylarca doktorlara git gel hep uyandırıldı. Uyku bozukluğu had safhaya ulaştı. Düzeltteceğiz diye canımız çıkmıştı ki hala tam düzelmiş değil. Çıktık ordan gittik çocuk bölümüne. Sıra bize geldi, gittik doktorun yanına. Kızımızın uyuduğunu ve uyandırmak istemediğimi, başka zaman gelebileceğimizi filan söyledim. Doktor 'Hiç önemli değil, sorununuzu konuşuruz uyanırsa muayene ederiz, uyanmazsa yakınsanız herhagi bir zaman getirirsiniz o zaman bakarız' dedi. Hemen benden o anda +1 aldı. Girdik içeri. Bir iki cümleyle derdimizi çıtlattık. Elimdeki dosyayı gördü. Bütün tahlillerin vs lerin olduğu dosyayı. Aldı benden ve hepsine tek tek baktı ve hepsini tek tek sistemine girdi. Alakalı olsun olmasın hepsini! Kalça çıkıklığı röntgenine bile baktı! Aldı benden bir +1 daha. Kilo boy takip kartını aldı, hepsini tarihlerine göre tek tek girdi. Ben inanılmaz şaşkınım. Çünkü bütün tahliller ve diğer şeylerle bu kadar uzun uzun ilgileneni bırakın ilgilenenini bile görmedim. Bazı doktorlarda bakıp bakmadıklarına bile emin olamıyordum.

Ben : Bunlara baktınız mı?
Doktor : Baktım
Bende bir şaşkınlık. Hangi ara baktın?

Eşimle şaşkın ama bir o kadar da mutlu bir şekilde birbirimize bakıyoruz. Bir yandan da umarım memnun kalırız bu doktordan ve artık bir doktorumuz olur, takiplerimizde adam akıllı tek bir elden yapılır diye ümit ediyordum.

Bizi uzun uzun dinledi. Araya bazen bir iki cümle sıkıştırsam bile ukalaca diğer doktorlar gibi ben konuşuyorum beni dinleyeceksin edasıyla bir cümle ya da bir haraket segilemedi. Hmm... bir +1 daha geldi. Bütün bunlar o kadar uzun sürdü ki bizim kız uyandı. Uykuları 50 dk yı geçmiyor zaten. 'Ah uyandı bizim kız. Hadi bakalım muayeneye' diyerek yatırdık kendisini sedyeye.  Keyfi yerinde bıcır bıcır konuşuyor, gülüyor. Tartmak için bezi çıktı, tartıldı. O sırada çiş miktarının ciddi oranda azaldığını söyledim. Not aldığım için sürekli hemen baktım ve en son bezini 4 saat önce değiştirdiğimi söyledim. Bezini tarttı! Çok az olduğunu söyledi. Beslenme filan derken şüphe ettiğim şeyi doktordan duymuş oldum. Fügen Çullu sayesinde çocuğum hem az besin alıyordu, hemde kilo vermişti. Hemde tam 400 gr ma yakın! Hadi tartı farkı filan desek bile bu kadar fark olmaz! Zaten bezlerinden belliydi. Orada hesap yapıldı ve hesaplara göre günde 860 cc alması gerekiyordu. Biz veriyorduk 600 cc. Ben ne yapayım bu kadını bilmiyorum. Sonra doktor beni yine şaşırtan bir şey yaptı. Bizim kızın altını bezledi. Gerçekten. Çıkardı paketten bir bez ve aldı çocuğu altını bezledi. Ben şaşkınım tabi. Bırakın altını bezlemeyi, doktorlar tartıya bile kendileri tutup koymuyor, 'annesi, babası alın çocuğu koyun tartıya, şimdi tartıdan alın koyun yatırın şuraya, şimdi tutun boyuna bakalım, sonra çocuk çırılçıplak bir haldeyken arkasını dönüp yerine geçip şimdi giyindirin diyen zihniyetten sonra bana gerçekten de çok ilginç geldi. Benden geldi yine bir +1.

Geldik reflu konusuna. Kimse teşhis koymamıştı ama ben emindim reflu olduğuna. Anlattım belirtilerimizi. Zaten orada da kustu. Sonra acıktı bizim kız tabi. Baktım daha konuşuyoruz e bari mamasını yapayım dedim. Mamasını yaparken orada yedirceğimi yine düşünmemiştim. Çıkarız odadan heralde diye düşünmüştüm. Yemesini bölmek istemiyordum çünkü deliriyor bizim kız ama baktım hala konuşuyoruz başladım beslemeye bende. Abartmıyorum doktorun yanında 1.5 saat filan kaldık. Bzim kız mamasını bitirdikten sonra bile konuşmaya devam ettik. Ben ilgili doktor gördüm ama bu kadar ilgilisini görmemiştim. İşin ilginç yanı ise zaten olması gereken bu durumu diğerlerinin yapmayışıydı. Odasından memnun ve bir kaç ilaç, bir dolu tahlil listesi ve  mama reçetemizle çıktık.  Tahliller kan ve ultrasondu. O kadar çok şeyi var ki çocuğun, onlara da bakmak isteyen tek doktor kendisi oldu.

İlk izlenim olarak inanılmaz memnun kaldığım hastane ve doktor umarım daha sonra bende bir memnuniyetsizlik yaratmaz. Bakalım ilaçlarımızı aldık başladık kullanmaya. Şu refludan da kurtulur diğer sıkıntılarımızı da atlatırsak, bizden mutlusu olmaz!

Not :  Hastanenin ve Doktorun ismini paylaşmıyorum çünkü henüz bir kere gittik ve iyi ya da kötü diyebilmem için bir süreç gerekli. Bu sürecin tamamlanmasıyla birlikte blogumda açıklayacağım.  Bunu yapmak istememin sebebi benim gibi bebekleriye oradan oraya gereksiz doktorlar peşinde ailelerin dolaşmasını istememem. Tabiki yaşadıklarım kişisel ve görüşlerimde bu yönde fakat az da olsa bir fikir sahibi oluşmasını sağlamak istiyorum ailelere. Umarım bu hastaneyi ve doktoru överim ilerleyen günlerde. O kadar sıkıldım ki gezmekten. Bu son olsun diye resmen dua ediyorum.