Belinda okula başladı! Hala inanamıyorum! Bu kadar erken başlamasına hiç ama hiç hazırlıklı değildim doğrusu. 

Onu okula başlatmamızın bir çok nedeni var aslında. En önemli sebeplerinden biri Devin'nin olmasıydı. Devin ile ilgilenmek zorunda olmam Belinda ile yeteri kadar ilgilenemem anlamına geliyordu. Onunla oyun oynayamıyor, kitap okuyamıyor, yemeğiyle yeteri kadar ilgilenemiyor hiç bir şeyi yeteri kadar paylaşamıyorduk. Belinda büyüdü ve oyun oynamaya, parka gitmeye ve sosyalleşmeye eskisinden daha çok ihtiyacı var. Onun ihtiyaçlarına tam anlamıyla yetişemediğimiz zaman hırçın, mutsuz biri olup çıkıveriyordu ve sürekli Tv seyretmek istiyordu. Yemesi kötüleşmişti ve gerçekten bu durumdan inanılmaz mutsuzdum. Aslında şanslıydık Berlin'e taşındığımız için. Yoksa İstanbul'da ne yapardım bilemiyorum. Daha Berlin'e taşınmadan önce Belinda'nın okulunu ayarlamıştık. Bu okullara kita deniliyor ve çocuğunuz 1 yaşında iken bile verebiliyorsunuz. Aslında çocuk değil bebek iken desek daha doğru olur! Devlet okulu olduğu için aylık çok cüzi bir miktar ödeme dışında para vermiyorsunuz. Böylece hem sosyalleşmiş hem oyun oynamış hem de yemek yemeğe başlamış - umutla bekliyoruz- bir kurabiyeniz oluyor! Biliyorum Belinda'nın annesine de ihtiyacı var. Bu durum beni bir yandan sevindirse de bir yandan da üzüyor. Çok erken ayrılmışız gibi geliyor ama bencillik yapmamak için kendimi tutmak dışında yapacak bir şeyim yok. Gerçek şu ki artık ona yetemiyorum. Bazen okula gitmemesi için türlü bahaneler sunmak istesem de aklıma evde tıkılı kaldığı anlarını getirip susuyorum.   

Belinda okula başlayalı 1 haftayı geçti. Okulunu çok seviyor orası kesin. Biz ne kadar okul desekte o oraya park diyor hala. Ha ha ha! İki öğretmeni var. Biri Türk diğeri Alman. Şu an alışma döneminde o yüzden tüm gün gitmiyor.  Sabah 8:30' dan öğlen 12' ye kadar orada oluyor. Tam olarak başladığında ise sabah 8:30'dan öğleden sonra 3 - 4' e kadar orada olacak. Şu döneminde bile onu çok özlüyorum. Nasıl tüm gün evde olmayışına alışacağım bilemiyorum. Çok zor bildiğim tek şey bu. Bu döneme kadar her saniye birlikteydik ve büyüme sürecindeki her anını yakalamış durumdaydım şimdi hepsini kaçıracağım, öğretmenlerinden öğreneceğim. Sanki başkasının çocuğumuş gibi... Ay yok ben daha alışamamışım bu duruma ha ha ha! - mecbursun Funda mecbursun! -  Beni tek teselli eden şey onun mutlu olması ve eve döndüğünde de okula giderken de heyecanlı olması. Evet tek dayanağım bu! - şu an bu satırları yazarken çok duygusalım ve  yazımı bir türlü toparlayamıyorum. Bu yüzden devam edemeyeceğim -

Belinda'm Belinda'm benim bir tanem canım kızım! Seni o kadar çok seviyorum ki! 

Seni başkalarıyla paylaşmak ne zor şeymiş. Gözümün önünde olmayışın ne zor şeymiş. 

İstediğim anda seni görememek ne zor şeymiş.

Bu fikre alışmak zorunda kalmak ne zor şeymiş. 

Bir çocuğunuzun olması ve bir parçanız olarak kalamaması ne zor şeymiş!

Büyümeleri ne zor şeymiş!

Bu kadar basit ve güzel bir durumda bile ben sınıfta kalmış durumdayım!

Ayvayı yedim desenize!

Herkese Sevgiler!