Biliyorum biliyorum. Çook uzun bir ara verdim. Devin şu an 2 aylık ve ben 1. ay fotoğraf - daha düzgün daha güzel fotoğrafları elbet vardır ama ben onlara bakacak vakit bulamadığımdan rastgele seçip bir fotoğraf koyabildim. Bu yüzden üzgünüm Devin - ve yazısını yeni yazabiliyorum.  Nedeni gayet açık aslında ama yine bir üstünden geçeyim.

İki minnakla hayat yorucu! En son blog yazımın ardından bu güne kadar milyon defa girişimde bulunduysam da ne yazık ki hiç bir şey yazamadım. Fotoğrafları bilgisayara aktarmam tam 4 günümü aldı. Tam aktarcam Devin huzursuzlanıyor tam aktarcam Belinda huzursuzlanıyor... Belinda ve Devin nedenlerden biri. Bir diğer neden ise bilgisayar! Evren bana inat diyorum ya bu doğru! Bu sefer çocuklar uyumuş ve ben blog yazayım artık dediğim anda  hoppala! Ne oldu bilgisayar bozuldu! Çıldırdım yemin ederim. Gökyüzüne bakıyorum dolunay. Ağlıyorum sinirimden. Diğer taraftan Devin ağlıyor. Yengeçiz ya ay bize dokunuyor işte! Fotoğraf çekiminde de ayrı bir dert. Tam çekicem hava kapalı evin içinde ışık yok. Flaşı kullanayım dedim ve pillerini şarja koydum ama şarj olmuyor. Ya pillerde sorun ya şarj aletinde ona bile bakamadım. Hadi dedim reflektörü kullanayım. O da neyin nesi. Reflektörü bulamadık. O güne kadar sürekli gözümüzün önündeki şey  bana lazım oldu ya yok oluverdi. Ha ha ha! sinir gülmeleri bunlar - az önce Devin uyandı. Tam bu girişimde yalan diyip Devin'i kucağıma aldığımda kıyamam gaz çıkardı. Onu tekrar uyuttum ve ikinci girişimimdeyim. Yupppii! Belinda ise 2 saattir yatağında bir o yana bir bu yana dönüyor ve uyumuyor - Her neyse Devin'in 1. ayı yazısı olmaktan çıkıp şikayet duvarına dönüşen postumun ilk giriş kısmını şu anda bitiriyorum. Evet.

Devin karnımda inanılmaz sakindi. Neredeyse hiç kıpırdamıyordu. Bu yüzden sakin bir bebek galiba beklentim gerçek çıktı! Bu sayede anne karnında ne ise bebeğin huyuda bu şekilde devam eder tezimi kendi çapımda onaylamış oldum.

Devin'in ilk ayı inanılmaz rahat geçti. Aslında ilk 2-3 haftası desek daha doğru olur. 2. haftasıyla birlikte reflü sorunu başladı. Belinda kadar değildi ve hiç bir zamanda olmadı ama onu uykularından uyandırıyor rahatsız ediyordu. Ne gaz sorunu var ne de başka bir şeyi. Bu beni çok ama çok ama çoook mutlu etti. Ne çektik o gazdan alerjiden Belinda'da. O yüzden Devin'in sorununun olmayışı beni inanılmaz rahatlattı. Gerçi alerji daha sonra çıkar mı bilmiyorum ama  umarım olmaz ve benim sevincim yarıda kalmaz.

1. ay doktor kontrolümüzde sorunlarımızdan bahsettik. Reflüsü için normal dediler. İlk zamanlarda olabilirmiş. Çok şiddetli olmadığından üstünde durmadık. İkinci sorunu gözleriydi. Gözyaşı kanalı tıkalıydı. Hemde iki gözününde! Belinda'nın tek bir gözüydü ve bu konuya önceden hakim olduğumuzdan temizlemek ve beklemek dışında yapacak bir şeyimiz olmadığını biliyorduk. Umuyorum kendiliğinden geçer ve operasyon yapılmasına gerek kalmaz.

Devin 1. ayında 4 kilo 360 gram ve 56 cm boyunda çıktı. Bu yüzden doğum boyunun yanlış ölçüldüğünü garantilemiş olduk. 1 ayda 6 cm uzaması imkansız değil mi!

Devin doğar doğmaz başını kaldırabiliyordu. Tamam çok uzun süreli tutamıyordu ama kafasını dimdik tuttuğunda 2-3 sn o şekilde durabiliyordu. Ayaklarıyla kendini sıçratıp daha yukarıya ulaşmaya çalışıyordu. Güçlüydü ve bazen onu yatırdığımızda yerini değiştirdiğini fark ediyorduk. Bir kez de yan dönebildiğini gördüm. Bu yüzden ilk günlerden itibaren Devini yalnız bırakmadık ve onu hep en dibe hiç bir şekilde hareket etse bile düşemeyeceği yere yerleştirdik. Belinda' da hareketliydi o da başını dik tutabiliyordu ama Devin daha güçlü. Belki Belinda'dan daha iri olduğu için bilemiyorum.

Devin daha ilk haftadan beri gülümseyen bir bebek. O kadar çok güleç ki. Ağladığında bile onunda konuştuğunuzda bakıp gülümseyebiliyor. O kadar tatlı oluyor ki!

Genel olarak altını al emzir, altını al emzirle geçirilen bir ay. Üzerinden zamanda geçtiğinden çokta fazla bir şey hatırlamıyorum. Devin'in gece uykuları iyi. İki kızımda  gece gündüz karmaşası yaşamadı ve her ikiside doğduğu andan itibaren gece ve gündüzü ayırt edebildiler. Bu yüzden şanslıyım sanırım.

Devin bizim yanımızda yatacaktı ama yanımızda değil direk yatağımızda bizimle yatmaya başladı. Bu sanırım benim tembelliğimden. Gece emzirmelerinde kolaya kaçtığımdan. Belinda'da ilk aylarında bizim yatağımızda yatmıştı ve 3 aylık olduğunda yatağına geçmişti. Aynı şeyi Devin'de de yapmayı planlıyorum. Yamuk yılık yatmaktan her yerim ağrıyor ve tabiki yatağın büyük bir kısmını Devin kaplıyor :)

Bana gelirsek...Kilo verememenin depresyonu içerisinde bir oraya bir buraya yüzüp duruyorum. Ne oluyorda veremiyorum bilmiyorum. İnanılmaz ödem sorunum var bunu biliyorum. Yüzüğüm parmağımı saatim kolumu sıkmış durumda. Su içememe sorunum ise bu durumu daha da körüklüyor. Her defasında kendime 'Su iç Funda' desemde, gün bitiminde 'Aa ben bugün yine su içmedim ya' diyerek iki bardak su ile günümü kapatıyorum. Ama yok bu duruma bir çare bulacağım. Sonuç olarak 1. ayın sonunda 67 kilo ile kapanışı yapmış bulunmaktayım - bakmayın 67 dediğime küsuratı var ama onu yazmadım -

Her ne ise bu kilolara da gidecek biliyorum. Çocuklarda düzene girecek. Her şey ama her şey yoluna girecek - en azından bir şeyler yoluna girecek - Sağlığımız olsun daha ne olsun değil mi?

Herkese sevgiler...