Hamilelikte rüyaların artacağını okumuştum. Uzun zamandan beri rüya göremediğim için bu duruma çok sevinmiştim. O yüzden merakla bekliyordum.

Önceleri hayat derdinden uzakta olduğum zamanlar benim rüyalarım birer film gibiydi. Hemen hemen her gece enterasan rüyalar görürdüm. Hatta bir çoğunu üretkenliğim için kullanmışımdır, ya da daha sonra hayata geçirebilmek için kenara not almışımdır.  Sırf rüya görebilmek için olabildiğince uyumaya çalıştığımı hatırlıyorum. Rüyaya yattığım bile olmuştur. Bir dönem o kadar kendimi kaptırmıştım ki, bazı olayların rüya mıydı, yoksa gerçek miydi diye düşünüp, ayırt edemez hale gelmiştim.

Uzun bir süredir rüya göremiyordum. Bunun en büyük sebebinin de kendimle başbaşa kalamadığıma veriyordum. Sürekli bir koşuşturmaca vardı hayatımda; ya fiziken ya da beynen...

Hamileliğimin başlarında rüya görmeye başladım yeniden. Çok mutluydum bir görseniz. Yaratıcı rüyalar değildi ama rüya görüyordum ya ne görsem sorun değildi.  En dikkate değer olanı, rüyamda doktorumun kız çocuk sahibi olacağımı söylemesiydi sanırım. Gerçekleşen rüyam diyeyim ya da..
Bir süre rüya gördükten sonra rüyalarım kesildi. Hepsi bu muydu diye düşünürken son zamanlarda yeniden başladı. İlginç olanları da vardı aralarında, hemde baya ilginç olanları. Hatta saatlerce beni şoka sokan rüyalar. Tabi ben size onlardan bahsetmeyeceğim.

Aklımda kalan bir rüya var ki onu da geçen hafta gördüm. Rüyamda doğum yapıyorum ama evde. Evde doğum yapmak isteyen biri olarak hiç de şaşırtıcı değil. Teyzem var yanımda, doğumu gerçekleştirmek için yanımda bulunuyor. Tabi gerçekte öyle bir tecrübesi yok. Ben doğuruyor gibi değilim. Gayet normal bir şekilde duruyorum ve teyzeme soruyorum kafası gözüküyor mu diye. Teyzemin alnından terler boşalıyor, suratı da korku, telaş ve endişe içerisinde. Bana 'on dakika önce doğurmalıydın ne yapıcaz şimdi ıkınmalısın' diyor. Ben, bende öyle bir hissin olmadığını acaba doğuma var mı daha biz mi erken başladık diyorum. Teyzem ısrarla on dakika önce doğmalıydı diyip duruyordu. Bense bir o kadar sakindim. O sırada uyandım. Garip bir rüyaydı. Aynı zamanda da gerçekçiydi. Hiç beni korkutmadığı gibi doğuma karşı daha pozitif bakmamı bile sağladı bu rüya.

İkinci rüyam ise bu hafta başlarındaydı. Kızım doğmuş hatta büyümüş, konuşuyor! Bir yaşlarında. Yarım yamalak konuşuyor. Ben yatağımda yatıyorum, o ise beni uyandırmaya gelmiş köpeğim Köpüş'le birlikte. Ben ikinci çocuğuma hamileymişim. İlk aylarımmış ve bu yüzden yorgunmuşum. Kızıma yorgun olduğumu anlatmaya çalışıyorum ve sebebininde minik kardeşi olduğunu söylüyorum. O da karnıma parmağını uzatıp kızıyor, neden annemi yoruyorsun diye. Gülüyorum ve anlatmaya başlıyorum, kendisine de hamileyken aynı şeyleri yaşadığımı filan söylüyorum. Yumuşuyor hemen. Köpüş'le birlikte üzerime atlıyorlar, bir o öpüyor, bir Köpüş yalıyor. Yatağın içinde bir o yana, bir bu yana yuvarlanıyoruz. Bana annemle babamın geleceğini haber veriyor. Sonra kahvaltı hazırlamak için kalkıyorum. O sırada kapı çalıyor, geldiler diyorum ve uyanıyorum.

Ay ne güzel rüyaydı! Hem de gerçekçiydi. Uyandığımda bir süre etkisinde kaldım zaten. Ayrıca güne pozitif başlamak içinde baya iyiydi.

Hamilelikte akılda kalan ilginç, güzel rüyalar gören ve anlatan kimseyi duymadım etrafımda ama şu an çok merak ediyorum nedense...