Çeşme'ye gittiğimiz haftadan itibaren ağrılarım başladı. Yürüdüğüm zamanlar bacak aramda başlayan ağrılar 23. haftalarımda hafifken, giderek artmaya başladı. Kendimi farkında olmadan çok yorduğumu düşünmeye başladım. İnternetten araştırdığımda bu ağrılarımın biraz erken başlamış olduğunu fark ettim. Neden erken başladığı konusunda da en ufak bir fikrim olmadı.  Artık yürüyemiyor, sağa sola dönemiyor, bu hareketleri yapmak istediğimde de inanılmaz bir acı hissediyordum. Durum böyle olunca  sürekli yatarak dinlenmeye başladım. Pilatesimi de yapamamaya 25. haftamın sonlarında bırakmak zorunda kaldım. Açıkçası hareket etmeye halim yoktu. Bende kendimi zorlamadım.  Tek değişen şey karnımdaki kaşıntı, gerinme ve acının geçmiş olmasıydı.

Ağrılarım 25. haftamda da devam ederken, iyi miyim acaba diyerek ev içi aktivitelerimi yaptığımda  bile ağrım oldu hep. Dinlenme sırasında olmadığından korkum olmadı. Kas ağrısına benzeyen bu ağrılar sadece bacaklarımı hareket ettirmeye çalışınca oluyordu. Merdivenler beni zorluyor, ciğerlerim ise nefes işlemimi gerçekleştirmemde pekte yardımcı olmuyor, zaman zaman sorun çıkarıyordu bana.
Bu kadar çabuk mu dedirtti bana. Gene nazara geldim diye düşündüm. Bir çok kadın son ayına kadar etrafta dolanıp dururken ve işlerini yaparken benim durumum bir anda değişmişti. Eh ufak çaplı depresif bir hal aldı beni. Yapılacak bir ton iş varken günlerimin elimden kayıp gitmesi durumu beni kaygılandırmaya başladı. Geçer elbet diye de günlerimi geçirdim.

Bu hafta doğum yapacağım hastanenin ücretsiz doğum kurslarına katılmaya devam ettim. Kurs sonrası doktoruma ağrılarımdan bahsettim. Bana çok erken başlamış, dinlen bol bol dedi. Kontrolüme daha olduğundan içerde neler oluyor bilemedim tabi. Bekleyip göreceğiz bakalım...