32 hafta yani 8 aylık hamileyim! Onca taşınma sürecine rağmen iyi bir hamilelik yaşıyorum. Aksi olsaydı ne yapardım bilmiyorum. 

Büyüyen bünyem ve hareketlerimin giderek kısıtlanması dışında çok bir değişiklik yok aslında. Hala isme karar vermiş değiliz, hala su çok içmiyorum, hala özel bir diyet yapmıyorum ve hala yan gelip yatma, dinlenme lüksüne sahip değilim.

Özellikle son bir kaç gündür kendimi inanılmaz yorgun hissediyorum. Bir kaç iş yapıp kendimi yer minderine atıyorum ( hala koltuk bakamadık ).

Kaç kilo aldım hiç bir fikrim yok. Tartımızın pili bitmiş ve henüz alamadık. Açıkçası çokta merak etmiyorum. Bildiğim bir şey var ki bir kaç hafta öncesinden daha az olduğum. 

Eskisine oranla daha fazla yürüyüş yapar oldum.  Düz yolda yine iyiyim ama merdivenlerden çıkmak benim için adeta ölüm. En son basamağa ulaştığımda nefes nefese kalıyorum ve bacaklarım da uyuşmuş oluyor!

Balık yemeğe başlayabildim nihayet. Fakat peynir konusu hala bir garip. Bazı peynirler dokunmazken bazıları inanılmaz yemek borumda yanma yapıyor. 

Yola çıkmadan önce (sanırım 29. haftamdaydı ) gittiğim doktor kontrolümde kızımın hala dönmediğini öğrendim. Normal doğum istediğimden bu durum hiç hoşuma gitmedi tabi. Berlin'de de hala doktor arayışına girmediğimden durum nedir ne değildir şu an bilemiyorum. Muhtemelen önümüzdeki hafta bir görüşme ayarlamış olurum. O zaman hem kilosunu, hem durumunu öğrenmiş olurum.

Bebeğim Belinda'dan daha sakin orası kesin. Gündüzleri sesi soluğu pek çıkmazken geceleri hareketlenmeye başlıyor. Yalnız son bir kaç gündür, gündüzleri de hareketlenmeye başladı. Eskisinden daha güçlü ve bazı tekmeleri canımı acıtmaya başladı bile. Bazen ister istemez, yolda yürürken acıdan 'ah uh' diye sesler çıkarmak zorunda kalıyorum.  O içeriden, Belinda da dışarıdan tekmeliyor annesini... Ah ah!

Ne renkli doppler yaptırdım ne de şeker yüklemesi yaptırdım. Kan tahlilinden şekerime baktılar ve sonuç gayet iyi çıktı. Bende böylelikle o şeker yüklemesinin kötü tecrübesini yaşamak zorunda da kalmamış oldum. 

Bebeğimin yatağını hazırladım. Çarşaflarını taktım, kıyafetlerini hazırlayıp çekmecelere yerleştirdim. Bir kaç eksiği dışında her şeyi tamam. Bir de isme karar verip, doktorumuzu da bulursak bizden iyisi yok. 

Doğum yaklaştıkça ister istemez strese giriyorum. Daha önce tecrübe edinmiş olsam bile her doğumun farklı olduğunu ve ne olursa olsun risk taşıdığının farkındayım. Ne bebeğimin ne de benim herhangi bir aksilik çıkmadan süreci atlatıp, sağlıklı bir şekilde hayatımıza devam edeceğimiz günleri iple çekiyorum. 

İlk Hamileliğim İçin Tıklayın!