Herkese merhaba! Yılın bu ayında en çok sevdiğim şey şüphesiz ki çam ağacımızı kurup süslemek. Bir çoğunuzun sesini duyar gibiyim. Aman şu gavur icatlarını neden benimseyip uyguluyorsunuz diye :) Açıkçası umrumda değil. Hoş geçen sene okuduğum bir yazıda ağaç süslemek ve altında kutlamalar yapmak eski Türk'lerin yaptığı bir şey diye yazıyordu. Doğru mu değil mi bilemem fakat tek bildiğim şey var ki ben ba-yı-lı-yo-rum! :) Hristiyanlar Türk'lerin yılbaşı ağacı deyip ağaç süslemelerine sinir olsada sanırım biz bunu yapmaya devam edeceğiz. 

Dört seneden beri o ya da bu sebebten dolayı ağacı kurma görevi yine bana düştü. Belinda zaten haftalardır ağacı bekliyor. O kadar heyecanlıdı ki ağacımız olacağından dolayı. Etrafta görüp Christmas tree! diye bağırıp şarkılar söyleyip duruyor. Sonra hediye getircek Ali baba diyor :) Ali baba çiftliği olan dediğimiz de de Ali değil Nali baba diyor.  Sanırım Noel baba demeye çalışıyor.  Büyük bir ihtimalle izlediği çizgi filmlerden öğrenmiş. Ona göre Nali baba bizim balkonumuzdan gelecek :)

Sabah kahvaltımızdan hemen sonra ( hatta öncesinden ) ağacı kurmaya başladım. Geçen sene bu sene için gerçek ağaç alalım dediysekte bu isteğimiz gerçekleşmedi ve güzelim çam kokusundan mahrum kaldık. Napalım artık seneye. 

Ağacı kurarken fark ettiğim ilk şey bu işte ustalaştığım oldu. İlk acemiliğimden eser kalmamıştı. O kadar hızlı kurdum ve önceki senelerden çok daha güzel ağacın dallarına şekil verdim ki, kendi kendime şaşkınlığımı gizleyemedim. 

Kahvaltısını bitiren iki kurabiyem ağacın süslemesine yardım etmek için yanımda bitti. Belinda, Devin, Kenan ve ben ağacımıza ışıklarını ve süslerini astık.  Tam bu esnada Belinda'nın, iki sene önce babamın Belinda için aldığı tavşan ve yumurta süslerini ağaca asmaya çalıştığını gördüm. O an hatırladım ki onlarında minik bir ağacı vardı ve balkonda duruyordu. Buz gibi balkona çıkıp minik çam ağacını alıp bir güzel temizledim. Ağacı kızların önüne süslemeleri için koyduğumdaki sevinçleri çok ama çok şekerdi!

Ağaç süsleme işimiz bittiğinde çokta emin olmayarak Belinda'nın ve Devin'nin ağacın önünde poz vermesini istedim. Genelde Belinda fotoğraf çekilmekten hoşlanmadığı için birlikte fotoğraflarını çekmem inanılmaz zor oluyordu. Ben yine durmaz diye düşünürken Durup bana poz vermeye başladıklarında şaşkınlıktan makinamın deklanşörüne nasıl seri basmışsam artık ha ha ha! Olurda vaz geçer kalkar gider Belinda diye hızlı hızlı fotoğraflarını çekmeye başladım :) Belinda büyüyor. Nasıl kardeşiyle bana poz verdi inanamadım. Çok ama çok tatlılardı! Devin zaten bu işe bayıldı! Ablası ona sarılsın, öpsün bayılıyor. İkisinin bana birlikte poz vermeleri benim için bir ilkti ve beni hem çok sevindirdi hem de çok duygulandırdı.

Fotoğraf çekimimden bir süre sonra (çok fazla dayanamadı (: ) Belinda koşarak odasında gitti. Ne oldu acaba diye düşünürken odasından elinde yastık ve yorganını yere sürüye sürüye yanımıza getirdi. Bunu gören Devin ablası gibi yastık ve yorganını salona getirmek istedi. Bende çaresiz salonda yastık ve yorganları için  yer açtım. Bu onların çok heyecanlanmasına neden oldu ve televizyonun karşısında birlikte yuvarlanarak oynamaya başladılar. O kadar mutlulardı ki!

Haftalar boyu süren ateşli hastalıklarımızdan dolayı düşen suratımız bir ağaçla yerini mutlu neşe saçan bir yüze dönüştürdü. Evin havası değişti ve pozitif enerji ile dolduk. Zaten hasta hasta ağacı kurmamın sebebi de buydu. Evin havasını değiştirmek :) Yılbaşı çiçeklerimi vazoya yerleştirdim ve kapının girişini ışık zinciriyle süsledim. Balkondaki ışık zincirimizi de açtığımda ve mumları da yaktığımda evimiz sıcak ve huzurlu bir ortama büründü. Battaniyemizin içine girip sıcak içeceklerimizi de içince işte dedim kış geliyor! 

Bir senenin sonuna doğru yaklaşmak ve yeni bir senenin heyecanına bürünmek...

2017, umarım beraberinde güzel şeyler getirirsin. İyilik dolu bir dünya istemek çok mu olur dersin?