Uzun zamandan beri aklımın bir köşesinde olan fakat gerçekleştiremediğim şeyi geçtiğimiz Cumartesi nihayet gerçekleştirdim! 

Depomuzda taşındığımızdan bu yana plastik koliler içinde duran ve bir zamanlar kendim için aldığım bantlar, kalemler, renkli karton kağıtlar, şekilli makaslar ve şekilli zımbalar gibi bir çok şeyi nihayet çıkarabildim! 

Kutuyu açtığımda anılarım canlandı ve inanın kısa ama etkiliyici duygusal dakikalar geçirdim :) Berlin'e taşınmadan önce onları nasıl da özenle yerleştirmiştim kutuya!

Ben heyecanlıydım ama en az benim kadar (hatta benden daha fazla ) heyecanlı olan başkaları da vardı yanımda. İki minik kurabiyem! Kutudan her bir şey çıkardığımda Devin 'Wouuuw' diyerek heyecandan kıpırdanıp duruyordu. Belinda da çok ama çok heyecanlıydı ve gözleri çıkardığım her şeyi keşfetmek için parıl parıl parlıyordu.

Onları zapt etmek çok zordu. Kutudan onların yaşına göre olanları çıkarmak istiyordum, onlarda her bir şeyi karıştırmak ve hepsine sahip olmak istiyorlardı. Bir şekilde başardım ve onlara 'Tamam her şey hazır, şimdi masaya geçiceğiz ve her şeyi masaya koyacağım' diyebildim. O an Devin'nin yaptığı şeye inanılmaz şaşırdım. Ne zaman  resim ya da her hangi bir sanatsal aktivite yaptığımızda çıkarıp serdiğim örtüyü sepetinden çıkarmış ve masaya sermem için bana 'Al' diye uzatıyordu.  Ha ha ha! Ah minik Devincik çok ama çok tatlısın!

Bir anda ben bile ne olduğunu anlamadan masaya örtüyü yaymış ve kutulardan çıkardığım her şeyi masaya yaymış oldum. Önceden hazırlıksız olduğum için ve her şey spontane geliştiği için masada çok ama çok fazla şey vardı. Kardan adam yapacağız diye başladığımız serüvenimiz ise 0 kardan adamla bitti :) Masada gördükleri yeni şeyler için o kadar heyecanlıydılar ki, hepsini denemek ve keşfetmek istiyorlardı. Onları suçlayamam elbet. Bu yüzden kendi hallerine bıraktım ve keşfetmelerini seyretmekle yetindim. 

Belinda'nın ördekleri. Turuncu olan flamingoya benzememiş mi? :)

Eline ilk kez makas alan Belinda nasıl tutacağını keşfetmeye çalışıyor. 

Kısa bir süre sonra yorgun düşen Devin öğle uykusu için uyumaya gitti. Biz ise Belinda ile etkinliğimize devam ettik. 

Bu da benim eserim. Kızlara bakın böyle şeyler de yapabilirsiniz diye gösterirken ortaya ne olduğu belirsiz bir şey çıktı :)

Çocuklarınızın evde resim ya da her hangi bir sanatsal aktivite yapıyor musunuz? Yoksa etraf batacak, beni uğraştıracak diyen ailelerden misiniz? Eğer etraf batacak diye kaygılananlardansınız sakın endişelenmeyin. Korktuğunuz hiç bir şey gerçekleşmiyor. Masaya alacağınız ucuz bir plastik masa örtüsü masanızı korur. Ikea (Ikea önlüklerinden çok ama çok memnunum. Çamaşır makinasında da yıkanabiliyor) ya da başka bir yerden alacağınız plastik kollu önlükler ise çocuklarınızın elbiselerini korur. Biz bu tarz etkinlik ilk kez yaptık fakat sulu boya, yağlı boya gibi etkinliklerimiz oldu. Yanınızda bir tane ıslak mendil bulundurmak yararınıza benden söylemesi :) Piyasada su ile çıkan çocuklar için özel üretilmiş boyalar var. Bu etkinlikleri okulda yapıyorlar zaten ne gerek var demeyin. Ailece bir şeyler üretmek, çocuğunuzun bir şeyler üretirken yanında olmak ve neler yapabildiğini görmek inanın çok ama çok eğlenceli. Özellikle her şey bittiğinde yapılan şeyleri duvara asmak onlar için gurur verici oluyor. 

Her zaman yaptıkları resimlerin ya da kolajların altına isimlerini ve tarihi yazıyorum. Ardından Belinda'ya (Devin daha küçük) hangilerini asalım diye soruyorum. Belinda'nın seçtiklerini odalarının duvarına asıyorum ve geri kalanları bir dosya içerisinde biriktiriyorum. O kadar mutlu oluyor ki! Bu yüzden beğendiği bir resim yaptığında yanıma gelip bana 'Anne bak bu çok güzel oldu. Hadi bunu duvara asalım.' diyor. Elbette asarız Belinda! Minik ellerinden çıkan her şeyi duvara asarız. Duvarlar tamamen kapanana kadar da buna devam ederiz :) 

Çocukların yaratıcı ruhlarını kaybetmemeleri ve büyüklerin desteklemeleri dileğiyle...

 Herkese Sevgiler!